De iconische Taj Mahal is niet alleen een architectonisch meesterwerk, een UNESCO werelderfgoed en een van de nieuwe zeven wereldwonderen — het is ook de blijvende erfenis van een koninklijk liefdesverhaal. Het werd in de 15e eeuw door de Mughal keizer Shah Jahan na de dood van zijn derde en favoriete vrouw, Mumtaz Mahal, opdracht gegeven om te dienen als haar laatste rustplaats en een symbool van zijn eeuwige genegenheid voor haar. Het combineert islamitische, Perzische, Ottomaanse en Indiase designelementen en is een ontzagwekkende structuur van elegante koepels en wit marmer, die van kleur verandert samen met het licht — roze bij zonsopgang, parelwit in de middag en zilvergoud bij volle maan.